تعریف پلاستیک

پلیمرهایی که از محصولات مصنوعی تهیه شده و بطور معمول در محیط وجود ندارند، پلاستیک نامیده می¬شوند. پلاستیک¬ها به طومصنوعی از مواد ارگانیکی پایه روغن خام، گاز طبیعی یا حتی توده سلولی تولید می¬شوند. جزء اصلی پلیمرها، مونومرهایی به صورت گاز یا مایع با وزن مولکولی کم است که در طول واکنش¬های زنجیره¬ای و گاهی پیوندهای عرضی، ماکرومولکول¬هایی با وزن مولکولی بالا با ثبات جامدی سنتز می¬کند. 3 واکنش مختلف در سنتز پلاستیک¬ها از مونومرها وجود دارد:
1- پلیمریزاسیون 2- چند تراکمی (polycondensation)      -چندافزایشی (polyaddition).
از زمانیکه اولین محصولات پلی اتیلنی در مقیاس وسیعی توسط صنایع شیمیایی Imperial در سال 1930 تولید شد، مواد پلیمری یا آنچه به طور ساده پلاستیک می¬نامند، به عنوان مواد بسته بندی موفقی ظهور یافت.
پلاستیک¬ها تمام انواع محصولات مثل غذاها، داروها، مواد آرایشی، محصولات دارویی و سایر مواد غیرغذایی را در مقابل فساد و زوال حفظ می¬کند. هر چند میزان مصرف کاغذ، مقوا و کارتن بکار رفته در بسته بندی ها بیشتر از پلاستیکها است ولی پلاستیک ها معمولاً بعنوان بسته بندی اولیه محصولات استفاده می¬شوند که طبق قوانین سراسر جهان برای تماس مستقیم با محصولات به خصوص با غذا مناسب می¬باشند.
اتیلن با فرمول H2C=HC2 بیشترین حجم را در تولید بسیاری از ترکیبات پتروشیمی دارد. اتیلن سبک-ترین الفین است، که گازی بیرنگ، قابل اشتعال و با بویی تقریبا شیرین است. پلی اتیلن یکی از ساده ترین، ارزان¬ترین و پرمصرف¬ترین ماده پلاستیکی در جهان است. این ماده از پلیمریزاسیون اتیلن بدست می¬آید و به طور خلاصه به صورت PE نشان داده می¬شود.

انواع پلی اتیلن

طبقه بندی پلی اتیلن¬ها بر اساس دانسیته آن¬ها صورت می¬گیرد که در مقدار دانسیته، اندازه زنجیر پلیمری و نوع و تعداد شاخه¬های موجود در زنجیره دخالت دارند. PE ها شامل: LDPE, MDPE, HDPE, LLDPE, MLLDPE, PE-copolymers.

کاربردهای پلی اتیلن

از فیلم¬های پلی اتیلنی برای بسته بندی مواد غذایی، البسه، کیسه¬های پلاستیکی، فیلم¬های محافظ در کاربردهای ساختمانی، عایق¬های رطوبتی، گلخانه¬ها، پوششهایی برای محافظت محصولات از گرد و خاک، رطوبت و حتی نور خورشید طی انبارداری یا حمل و نقل و غیره استفاده می شود.